Laatst zag ik een film op SBS 6 over de pinguïnpopulatie op de Zuidpool.
Pinguïns leven in grote groepen bij elkaar. Elk jaar zoeken vrijgezelle
pinguïns een partner waar ze hun hele leven bij blijven. Daarin verschillen ze
niet zoveel als mensen (tenminste, zoals mensen vroeger waren). In de voedselketen
zijn ze gedefinieerd als de eters van vis en het ontbijtje van de ijsbeer en de
zeeleeuw. Door de overbevissing van de mens is er een sterke vermindering in de
totale voedselvoorziening van de pinguïn. Om deze reden bestaat er een mindere
kans op een lang leven en planten de individuen minder voort. Hoe groot is
echter de pinguïnsterfte nu in verhouding tot de oude situatie, nu de ijsberen
en zeeleeuwen ook in aantal verminderen, door overbevissing en het smelten van
de poolkappen?
Misschien is dit de verkeerde vraag om te stellen. Laten we de factor ijsberen
en pinguïns weghouden. Dan blijft het overbevissen en het smelten van de poolkappen
over. De pinguïns hebben door deze vermindering in hun optimale omgeving minder
voedsel en dus planten ze minder voort. Er zijn dan minder pinguïns door de
schuld van de mens, als je dit ver genoeg achterhaalt. Wat kan de mens hier aan
doen? Alles. Wat doet de mens eraan? Niets. De mens is namelijk geëvolueerd tot
een egoïst. Bijna alles wat de mens tot nu toe heeft gedaan voor zijn eigen
welzijn is in het nadeel geweest voor de grootte van populaties van een grote
verscheidenheid aan individuen. De pinguïn is hier een voorbeeld van. De film
heeft me doen nadenken. Ik wil zelf actie ondernemen. Ik wil zorgvuldiger
omgaan met het milieu en ik hoop andere mensen ook te kunnen overtuigen.
Populaties kunnen weer groeien en naast onze eigen voedselvoorziening moeten we
ook aan die van andere organismen denken.
24 april 2012 was het dan zo ver, we stapten in de auto op
weg naar het vliegveld. We maakten onze lang beloofde reis naar New York City.
In de eerste was ons beloofd dat we veel reizen zouden maken, omdat ik in een
tweetalige klas zit. We zouden van York naar New York gaan. Dit jaar was het
dus eindelijk zo ver. Dit was de tweede keer dat ik vloog, de andere keer was
ook met de klas. Toen moesten we maar ander half uur in het vliegtuig, nu 8. Ik
was bang dat ik me zou vervelen maar dat was gelukkig niet zo. We zaten in een
hostel Jazz on the park, wat 1 blok van Central Park af lag.
Je kon niet veel van Central Park zien, alleen de toppen van
de bomen. Gelukkig gingen we er in die week nog naar toe, namelijk de laatste
dag. We zijn toen een heel stuk van Central park doorgelopen. Het was net alsof je in een totaal andere wereld was,
weg van alle chaos en hoge gebouwen van de stad, op een rustige plek. Jammer genoeg konden we niet alles zien, het is zo
groot. Central park is bijna twee keer zo groot als Monaco en acht keer groter
dan Vaticaanstad. Er was een marathon bezig, de lopers kwamen net binnen, wat erg leuk was om te zien. In Central Park zijn ook een aantal bekende beelden, zoals het Alice in Wonderland standbeeld en er is zelfs een dierentuin in het park.
Central
Park is een nationaal park en maakt deel uit van het National Historic Landmarks Program. Een nationaal park is een natuurgebied met aaneengesloten oppervlakte van aanzienlijke omvang, dat beschermt wordt en waarvoor de hoogste autoriteit in een land zich verantwoordelijk voelt. De hoofdfunctie van een nationaal park is natuurbehoud, maar er is ook recreatief gebruik mogelijk, zolang dat geen schade aan de natuur en het landschap brengt. In Amerika is het echter wat anders geregeld wat betreft Central Park. Central park is een van de bekendste parken in Amerika en heeft zijn eigen milieubeheer, namelijk 'the Central Park Conservancy'. Deze organisatie wil Central Park herstellen, beheren en verbeteren
We hebben die week alles gedaan wat je hoort te doen als je
in New York bent. Van Empire State building en een bezoek aan een High School
tot een bezoekje aan het mooie Central Park.
Pas geleden ging ik naar buiten om ideeën op te doen voor deze blog, aannemend dat ik waarschijnlijk ver moest zoeken. Het bleek echter, dat de natuur mij al de hele tijd een keuze aanbood, die ik nog niet opgemerkt had. Korstmossen, mijn straat zit er vol mee. Zo vol zelfs, dat ik ze totaal vergeten was. Mijn keuze was gemaakt, ik vertel wat over de korstmossen.
Korstmossen halen hun benodigde stoffen uit de lucht, daarom zijn zij heel erg gevoelig voor luchtvervuiling. Door luchtvervuiling kunnen korstmossen afnemen. Er liggen best wel een hoop korstmossen in mijn straat, maar relatief best weinig. Ik neem dus aan dat de korstmossen in mijn straat afnemen. Door welke stof? Daar wilde ik wel achter komen. Daarom ging ik mijn korstmos determineren.
Volgens SoortenBank.nl is mijn korstmos de zogenaamde Lecanora Muralis, ofwel muurschotelmos. Daarna ben ik verder gaan zoeken en ben uiteindelijk terecht gekomen bij de Engelse wikipedia pagina voor korstmossen (lichens). Alhoewel dit het volledigste was wat ik kon vinden, stond er niet bij door welke stof in het specifiek de muurschotelmos doet afnemen.
Dus ben ik uitgegaan van de drie voornaamste vormen van luchtvervuiling: zwaveldioxide stikstofoxiden en ammoniak. Het boek aanhoudend, ga ik dus ook uit van diezelfde vijf bronnen. Maar één daarvan is echt onwaarschijnlijk: elektriciteitscentrales. De anderen zijn meer van toepassing.
In kaart 1 is te zien waar de korstmossen zijn gevonden (groene lijn). In paars staan de huishoudens, die voor de “overige” categorie zorgen.
Op kaart twee staat in het rood de procureurweg aangegeven. Dit is een drukbezochte weg in en uit dongen. Hier komt luchtvervuiling van verkeer vandaan. Ook staat in het groen akkervelden gemarkeerd. Landbouw zorgt hier voor vervuiling.
Kaart 3 geeft nogmaals landbouw weer, maar nu tevens ook industrie (geel). Het industrie terrein ligt iets verder van mijn huis (rode puntje) af, maar voor luchtvervuiling is dit nog steeds heel erg mogelijk.
Jammer genoeg is het met mijn kennis niet mogelijk om verder te bepalen door welke stof deze korstmossen worden verminderd. Al zijn mijn verwachtingen allemaal wel verklaarbaar. Waarschijnlijk als ik nu een korstmos zie, zal ik weer gaan nadenken over de luchtvervuiling.
Ik pak de melk, die achter veertig flessen frisdrank
verstopt lag, uit de koelkast en na even aarzelen stel ik de vraag toch: “Welke
Datum is het vandaag? Ik denk dat deze melk over de datum is.” “Weet ik niet, het is zondag. Ruik anders even. ”, werd mij verteld.
In een sleur trek ik de melk open en ik hang er bijna met mijn neus in. Ja deze
rook wel echt al over de datum. De zure lucht komt me tegemoet en ik wil de
melk heel erg subtiel wegzetten. Wat natuurlijk ook weer niet anders kon
eindigen in dat ik melk over mijn broek mors. Alsof ik niks te doen had ga ik
de broek afwassen, stop hem in de wasmachine en ga me maar douchen. Ik rook
gelukkig niet meer naar zure melk, maar eenmaal beneden aangekomen was ik
natuurlijk de vloer vergeten te doen. Ik zoek in het schoonmaakkastje en vindt
daar schoonmaak ammoniak. Ook deze ruikt heel sterk. Nadat ik hem weer terug
heb gezet begint de grote schoonmaak. Het valt mij eigenlijk wel op hoeveel
stoffen er zuur zijn. Dus ik dacht gelijk: laat ik hier eens een practicum over
verzinnen. Al snel had ik het: ik ga proberen om bonen te laten ontkiemen maar
in plaats van water dan met zure stoffen. Ik had dus bakjes, keukenpapier,
bonen en zure vloeibare stoffen nodig. In een week tijd zou ik elke dag mijn
boontjes onder handen nemen.
Aangezien wij thuis pH-papier hebben kon ik makkelijk
bepalen wat een zure stof is en wat niet. pH is een soort van maat voor
de zuurgradatie voor een oplossing. Planten kunnen vaak niet goed leven als de
pH van de bodem of neerslag te hoog is. Op pH-papier kun je dus zien hoe
zuur een stof is. Ik heb regenwater gebruikt, maar ook de melk. Dit heb ik
gedaan om een beetje te kijken hoe het effect zou zijn met zure regen. Zure
regen is neerslag die bestaat uit SO2, NO, NO2, H2SO4
en HNO3. Als deze stoffen naar beneden komt noemen we het zure regen
of natte zuurdeposito (deposito is neerslag van stoffen op het
aardoppervlak). Door deze zure regen wordt de grond steeds zuurder en zuurder,
dit heet dan ook verzuring. De industrie is dus ook een belangrijke
veroorzaker van zure regen, omdat meer als de helft van de zwaveldioxide
hiervandaan komt. Dit is vooral vanwege olieraffinaderijen. Ook een deel van de
stikstofoxiden is afkomstig van de industrie. Ook elektriciteitscentrales en
het verkeer zijn belangrijke veroorzakers. Landbouw is ook een belangrijke
oorzaak van de verzuring van de bodem. Dit komt vooral door de ammoniak. Ammoniak
is een stof die vooral in de bio-industrie vrij komt, onder andere als gevolg
van overbemesting. Ammoniak komt vrij uit stallen, uit de mestopslag, bij het
uitrijden van mest en uit de mest van vee in de wei. Samen met zwaveldioxide in
de lucht vormt het ammoniumsulfaat die met de zure regen vooral in de bodem
komt.
Ik heb de bonen in de bakjes (die je ook op de foto ziet)
gedaan en ik heb er elke dag een beetje vloeistof bij gedaan. Ik heb ze ook
voor het raam gezet, zodat ze ook zeker genoeg zonlicht zouden binnen krijgen.
Ik heb er voor gezorgd dat de bakjes minimaal 20 centimeter van
elkaar vandaan stonden, zodat ze niet beïnvloed zouden worden door de andere
stoffen. Voordat ik begon heb ik de pH van alle stoffen opgemeten om te weten
hoe zuur alles was. Ik was heel erg benieuwd of het nog zou uitmaken hoe zuur
de stof zou zijn, of dat een boon onder geen één zure stof zou kunnen
ontkiemen.
Nr.
Stof
pH
Bonen (verwacht)
Bonen (resultaat)
1
Kraanwater (controlegroep)
5
Wel uitkomen
Niet uitgekomen
2
Vloeibare meststof
6
Wel uitkomen
Niet uitgekomen
3
Melk van 20-05-2012
6
Niet uitkomen
Niet uitgekomen
4
Ammoniak
8
Niet uitkomen
Niet uitgekomen
5
Regenwater
7
Wel uitkomen
Niet uitgekomen
Geen één van mijn bonen is uitgekomen. Misschien had ik meer
afstand moeten houden tussen de verschillende bakjes moeten houden, want de
zure stoffen kunnen toch in de lucht gaan hangen door middel van verdamping. Je
rook het ook wel als je er dicht bij stond, maar helemaal niet zo sterk, dus ik
zag het niet als een probleem.
Ik vind het heel erg jammer dat mijn proefje niet volgens
plan is gegaan, maar aan de andere kant heb ik toch weer iets geleerd: zure
stoffen hebben grote invloed op planten, doordat deze stoffen gaan verdampen en
zo alsmaar in de lucht blijven hangen. Door verzuring van een stukje bodem, zal
er op een heel groot stuk bodem geen planten kunnen groeien. Verzuring is dus
eigenlijk altijd op grote schaal. Maar buiten dit heb ik er natuurlijk nog wat
van geleerd: als je twijfelt of de melk over de datum is dan moet je ALTIJD
voorzichtig ruiken!!
Al jaren ga ik samen met mijn vader, moeder en zusje naar een camping in Soerendonk, een plek vlak onder Eindhoven. We brengen hier onze meivakantie door, en soms zelfs nog de weekenden daar om heen – voorseizoen. Vorig jaar heb ik er een stel geweldige mensen leren kennen!
We hebben nog lang contact gehouden, en toen ik er afgelopen meivakantie weer kwam, was het alsof ik nooit weg was geweest. Dit is eigenlijk elk jaar zo geweest, het is echt een tweede thuis geworden. Alles is zo vertrouwd. Alleen afgelopen jaar was het nog meer, omdat ik iedereen daar weer zag, na een jaar. We zijn een hele hechte groep geworden en spreken elkaar nog regelmatig. Ik moet wel zeggen dat ik dat een van de leukste dingen vind aan regelmatig ergens komen, je leert er vanzelf mensen kennen.
Daarnaast blijft het leuk om elk jaar in Soerendonk iets te doen in de omgeving. Het is lang onze traditie geweest om eens in die week dat we er zijn – over vaker natuurlijk – door de weilanden en over de dijken naar het centrum van Soerendonk te lopen. Het centrum stelt echt niet veel voor. Er staan een paar restaurantjes en onze favoriete snackbar, en een paar huizen. That is it! Toch blijft het leuk om er even heen te lopen, dan een ijsje te halen bij de snackbar, en dan via een andere weg terug te lopen. De omgeving is werkelijk waar prachtig! Uitgestrekte weilanden, oneindige heidevelden.. Ja hoor, ik voel me daar prima! Als tweede gaan we elk jaar wel naar de Achelse Kluis. Dat is een klooster net over de grens in België. Daar kun je ook heerlijke wandelingen maken in de bossen, wat we dan ook uiteraard doen, maar waar het vooral omdraait, zijn de trappisten die we naderhand pakken op het plein van het klooster. Voor mijn zusje hebben ze ook heerlijk trappistenijs, nou.. Je weet niet wat je mist!
Tsja, als je nog geen 16 bent, dan nog braaf aan de icetea he
Maar goed, het gaat natuurlijk niet om deze mensen of om de dingen die wij daar doen. Dit keer wil ik jullie vertellen over de eerste keer dat wij op de camping waren en daar gingen zwemmen – ja ja, ze hebben ook een zeer leuk zwembad. We kwamen daar binnen, zette onze schoenen op de daarvoor bestemde rekken en wilden naar binnen lopen. Op het moment dat ik me omdraaide, zag ik een boompje gemaakt van hout op te muur geplakt. Niet zo speciaal zou je zeggen, maar op dat boompje zat allemaal kauwgom. BAH! Je kunt je vast wel voorstellen dat als je dat ziet als 6-jarige, je niet echt snapt wat dat daar in hemelsnaam doet, en het ziet er ook nog eens best smerig uit.
Aangezien kauwgom niet is toegestaan in het zwembad – best begrijpelijk – hebben ze er zo’n boompje gemaakt om je kauwgom op te plakken. Alle jeugd vindt het best geniaal en willen die boom zo vol mogelijk zien, dus plakken ze altijd hun kauwgom erop. Best een effectief idee dus! Elk jaar als ik er nu weer kom, kijk ik naar dat boompje. In mijn ogen verandert het echt voor geen meter, dus ben ik informatie gaan opzoeken over het vergaan van kauwgom. Dit zet me aan het denken, dat je trouwens ook vaak kauwgom op de grond ziet liggen die maar langzaam verdwijnt. Eerst wordt deze plat gelopen, als het tenminste niet aan je schoen blijft plakken, en daarna wordt het zo’n rare vlek. Tsja, ik wilde wel eens weten hoe dat zit!
Ja hoor, kauwgom vergaat pas na 20 à 25 jaar! Sommige zeggen alleen de kauwgom, andere inclusief de verpakking. Als het op straat belandt, wordt het hard en plakt het vast. Slechts met de grootste moeite is het dan weer los te krijgen, maar dit kost veel te veel geld. Je moet hiervoor stoommachines hebben en/of maatschappelijke werkers. De stoffen – onder andere een soort rubber – zijn slecht afbreekbaar, waardoor het onze leefomgeving erg vervuilt. Daarnaast worden ook onze schaarse grondstoffen er door belast, doordat de verpakkingen worden gemaakt van plastic en aluminiumfolie en deze zijn ook slecht afbreekbaar. Stel dat mensen wel hun kauwgom weggooien in een prullenbak in plaats van op straat, dan is er nog altijd een probleem. Kauwgom niet kan worden gerecycled, het is niet biologisch afbreekbaar en verbranden heeft ook niet veel zin. Dit betekent dus dat storten de enige oplossing is. Zoals iedereen wel weet, gebeurt storten alleen op een vuilnisbelt en deze zijn nou niet bepaald goed voor het milieu. Afval storten – voornamelijk chemisch afval – kan leiden tot bodem- en grondwatervervuiling. Gelukkig wordt er al strenger gecontroleerd op het feit dat er geen chemisch afval meer op de vuilnisbelten mag belanden, maar huisafval wordt niet gecontroleerd op chemisch afval. Aangezien kauwgom – zoals ik net al zei – slecht afbreekbaar is (en ook bij het chemisch afval hoort in huisafval), is het niet echt geweldig als het op de vuilnisbelten belandt. Zo zou je zeggen dat je je kauwgom net zo goed gewoon op de grond kunt gooien, maar dat is ook weer niet waar. De vogels zien de kauwgom namelijk aan voor broodkruimels, of een andere lekkernij, maar als zij kauwgom eten, stikken ze erin. Gooi je kauwgom dus toch maar gewoon even in de prullenbak, kleine moeite. Maaaaaaar, het kan allemaal anders: door een eco kauwgom op de markt te brengen die 100% biologisch afbreekbaar is en gemaakt wordt uit natuurlijke organische grondstoffen. Dit product hecht minder aan oppervlaktes en belast ons milieu veel minder dan de chemische kauwgom en de huidge verpakking. Hopelijk dat dit een oplossing is, want ik geloof nooit dat ooit de wereld zal stoppen met kauwgom gebruiken. Kauwgom heet namelijk natuurlijk ook een aantal voordelen. Eén daarvan is dat je meer slijm aanmaakt als je kauwgom kauwt, en daardoor blijven je tanden schoner en witter. Maar dit is gewoon even een leuk weetje.
Opzoeken geeft: dit is een getal dat weergeeft hoeveel biologisch productieve grond- en wateroppervlakte een bepaalde bevolkingsgroep in een jaar gebruikt om zijn consumptieniveau te kunnen handhaven en zijn afvalproductie te kunnen verwerken.
De eenheid van dit getal is 'hectare per persoon'. Momenteel is er per wereldinwoner 1,8 hectare grond beschikbaar, maar er zijn veel (vooral westerse) landen die dit overschrijden. Europa bijvoorbeeld gebruikt gemiddeld 4,7 ha p.p. en Noord-Amerika zelfs 7,9 ha p.p.
Dit kunnen we niet veroorloven, want we hebben maar 1 aarde beschikbaar. Nu wordt ons overmatig gebruik gecompenseerd door de ontwikkelingslanden. Zij hebben namelijk een kleiner ecologisch voetafdruk.
Wat beïnvloedt onze ecologische voetafdruk?
- Landbouw (productie van plantaardige producten) -Weidegrond (voor dierlijke producten zoals vlees, melk, wol, leer, etc.) -Bossen (denk maar aan al het papier die we nodig hebben) -Gebruik van fossiele brandstoffen (de impact van de vrijkomende gassen op aarde)
Alle landen hebben deze bovengenoemde punten. Alleen wij als westerse landen gebruiken het te extreem zodat we eigenlijk het recht van andere wereldburgers inpikken. Tegenwoordig is bijna alles een massaproductie. Ook de landbouw. We willen zo veel mogelijk plantaardige producten uit de grond halen als het kan. Hierdoor onttrekken we de mineralen (belangrijke voedingsstoffen voor de groei en ontwikkeling van planten) van de grond. Hierdoor is er sprake van uitputting. Dat wil zeggen dat de bodem verminderd vruchtbaar wordt en hierdoor geen winstgevend landbouw op plaats kan vinden. Dit kunnen we oplossen door (kunst)mest te gebruiken. Dit gebeurt ook, maar er is nog een probleem. Ook de productie van dierlijke producten is een massaproductie. Hierdoor hebben we een zeer groot aantal dieren. Deze dieren leveren ons mest, maar meer dan dat we nodig hebben. We hebben dan mestoverschot. Alle mest dat men niet kwijt kan, wordt over het landbouwgrond verspreid. Er is hier dan sprake van overbemesting. Dit heeft slechte gevolgen voor het milieu. Het gebruik van fossiele brandstoffen zorgt ervoor dat er gassen vrijkomen die schadelijk kunnen zijn voor het milieu als er te veel van vrijkomt. Denk aan bijvoorbeeld NOx en COx . De uitstoot van zulke gassen wordt emissie genoemd. De westerse landen gebruiken relatief gezien zeer veel fossiele brandstoffen wat de ecologische voetafdruk aanzienlijk laat stijgen. De aarde moet alle vrijgekomen stoffen opvangen en iets ermee doen. Als we te veel verbranden, storen we de evenwicht.
Hoe zit het met mij?
Ik vind van mijzelf dat ik redelijk bewust ben van mijn consumptie. Ik probeer alles zo veel mogelijk te beperken waardoor mijn ecologische voetafdruk zo klein mogelijk blijft. Ik kan het niet meten. Ik weet ook niet of ik onder de 1,8 hectare grondgebied kan blijven, want als je in een westers land leeft is de consumptie nou eenmaal enorm. Ik heb sinds vandaag (15-06-12) mijn rijbewijs al 1 jaar. Ik heb geen auto nodig, omdat ik geen grote afstand afleg. Hierdoor verbrand ik amper fossiele brandstoffen daarvoor. Als ik ergens heen moet, neem ik de fiets. Dat vind ik redelijk bewust. Ik laat nooit elektronische apparaten onnodig aanstaan. Onze meeste lampen thuis zijn spaarlampen. Dit allemaal heeft als gevolg dat er minder energie wordt geconsumeerd en eventueel ook fossiele brandstoffen voor het productie van energie. Ik verspil voor de rest zo weinig mogelijk voedsel en water. Dit is niet alleen maar vanwege reductie in kosten, maar vanwege mijn cultuur en geloofsovertuiging.
Als ik al deze punten zo bekijk denk ik dat ik zelf redelijk milieu vriendelijk bezig ben of ten minste: beter dan een gemiddelde Europeaan, want het kan altijd beter.
Vind jij dat ook zo vervelend? Al die insecten in en rond
je huis!? En wat doe je er allemaal tegen? En werkt dat eigenlijk wel? Weet je
wel wat dat voor gevolgen heeft voor het milieu!? En voor de dieren!?
Ik vroeg me eigenlijk wel eens af hoe slecht
bestrijdingsmiddelen eigenlijk zijn voor het milieu, want veel mensen denken
niet na voordat ze chemische
bestrijdingsmiddelen gebruiken tegen insecten (insecticiden) en tegen onkruid (herbiciden). Vaak worden door mensen niet specifieke insecticiden gebruikt, wat betekent dat deze
bestrijdingsmiddelen werken tegen veel verschillende soorten insecten. Dit is
eigenlijk ook wel het handigst, omdat je zo dus veel insecten tegelijk kunt
bestrijden.
Er zijn veel verschillende soorten insecticiden. De
meesten daarvan zijn erg slecht voor het milieu, omdat ze langzaam afgebroken
worden en dus lang in het milieu aanwezig blijven. Daarnaast zijn veel
insecticiden ook nog een giftig voor andere dieren en mensen. Er zijn
verschillende groepen insecticiden, waarvan ik er twee wat nader ga
onderzoeken, de twee beste.
1. Organische
fosforverbindingen
Deze soort is gemakkelijk
afbreekbaar, dus is niet zo schadelijk voor het milieu. Deze insecticiden
zorgen ervoor dat de impulsoverdracht tussen zenuwen en spieren wordt
geblokkeerd, waardoor de insecten verlammen. Een nadeel van deze soort is dat
het ook werkt bij andere dieren en zelfs bij mensen, dus bij het gebruik
hiervan moet je oppassen.
2. Pyrethrumachtige
stoffen
Deze soort is een natuurlijk
bestrijdingsmiddel en wordt gemaakt van stoffen uit de bloemhoofdjes van
pyrethrumplant. Deze stoffen doden vooral koudbloedige dieren, door middel van
het aantasten van het zenuwstelsel, zijn nauwelijks giftig voor warmbloedige
dieren en wordt heel snel afgebroken, dus ze zijn niet erg schadelijk voor het
milieu.
Veel bestrijdingsmiddelen lijken op het eerste gezicht erg ongevaarlijk, maar op de langere termijn kunnen ze kankerverwekkend zijn of ze kunnen andere gezondheidsproblemen veroorzaken. Dus, PAS OP!
Thuis gebruiken wij wel eens Luxan mierenspray. Dit is
een bestrijdingsmiddel voor mieren en heeft een lange nawerking van ongeveer 4
tot 6 weken. De werkzame stoffen zijn permethrin (0,25%) en tetramethrin
(0,05%) en de toxicologische groep is de synthetische pyretroïden. Doordat dit
een mierenspray is, is dit een specifiek bestrijdingsmiddel. Permethrin en
tetramethrin tasten de zenuwstelsels van de mieren aan, waardoor de mieren
sterven. Voor mensen kan het schadelijk zijn voor het zenuwstelsel en het kan
een allergische reactie veroorzaken. Dit bestrijdingsmiddel valt onder de
pyrethrumachtige stoffen, dus is niet zo schadelijk voor de mens en het milieu.
Op de spuitbus staat erg veel informatie die belangrijk
is voor het gebruik van dit product. Aan de voorkant staan vooral verkoop
stimulerende afbeeldingen en opmerkingen. Op de achterkant staat informatie
over het product, een gebruiksaanwijzing, waarschuwingen, wettelijk gebruiksvoorschrift,
veiligheidsaanbevelingen en specifieke vermeldingen.
Ik vind het goed van deze bedrijven dat ze al deze
informatie duidelijk op de spuitbus zetten, maar dat is ook verplicht. De
informatie is redelijk duidelijk, waardoor mensen weten waar ze aan toe zijn.
Wel vind ik het een beetje jammer dat er niet duidelijk op staat wat het met de
mieren doet, want er zijn ook mensen die de mieren alleen weg willen jagen.
Verder vind ik dit product een goede keuze als insecticide, aangezien het een
natuurlijk product is en niet heel schadelijk voor het milieu.
