Je zou het niet zeggen maar hier in Dongen hebben we nog redelijk wat mooie natuur.
Ik zelf woon aan de rand van "de bergen". Echte bergen zijn het niet. Maar wel een stukje puur natuur met grote loofbossen, zandvlaktes en een vijver. Het enigste menselijke aanwezig zijn de paadjes, prullenbakjes, bankjes, speelende kindjes en mensen die de hond uitlaten. Wat dat betreft is het een mooi ecologisch stukje grond, dat vanalles meemaakt. Van konijnen plaag tot paddentrek.
Onze tuin heeft een beetje de zelfde ecologie, aangezien we half in de Bergen wonen. Alleen hebben wij in onze tuin wat kunstmatige beplanting toegevoegd. En er is een hele grote biotische factor... Namelijk Luna. Luna is een Goldenretriever (hond) van één jaar en houd ervan om de planten het leven zuur te maken. Dit doet ze niet alleen door als een gental lady op het gras te piesen, maar ook door met veel geweld planten uit de grond te trekken. Nee nee de planten hebben het er moeilijk mee.
Een week terug hebben we twee notaris appelbomen geplant. De notaris appel is een boom die niet doet aan zelfbestuiving, vandaar dus twee notaris bomen. Het is voor de overlevingskans van de bomen van belang dat ze het allebei halen.
Helaas was er na 3 dagen één boom ten prooi gevallen. Ze stonden heel diep in de grond. Maar toch, no match voor onze Luna. Toen het gezin Baijens niet opletten. Heeft onze hond de boom helemaal over het gras gesleurd en aan de andere kant van de tuin gelegt. Je zou je kunnen afvragen... Waarom? Dat is dus ook wat ik me afvraag. Het leek zelfs wel dat toen ze zag dat we er achter kwamen, dat ze zelfs trots was.
De boom heeft de hele dag daar in de felle zon gelegen. Toen we de pechvogel, of betergezegt pechboom zagen liggen hebben we hem maar meteen terug geplant in de hoop dat hij het zou overleven. Maar tot heden daag hangen de blaadjes nog steeds dor naar beneden. Ik zal een reactie plaatsen als de boom weer gaat groeien. En misschien zullen de twee boompjes dan wel kleine notariskindjes maken en zullen de notarisappel bomen een onderdeel worden van ons ecosysteempje.
En misschien dat onze gevaarlijke biotische factor ook wel wat meer liefde voor plantjes zal ontwikkelen.
Ze is trouwens echt een geweldige en super lieve hond!
Simon Baijens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten