Wat een hondenleven!

Ik ben een echt hondenmens, mijn hele leven leef ik al met verschillende honden. Ze krijgen dan ook alle aandacht die nodig is. Luna, onze tweejarige bruine labrador, kan dan ook gerust verwend genoemd worden. Er wordt voor eten gezorgd, regelmatig gewandeld, vaak met haar gespeeld, noem maar op. Het zou mij verbazen als er iets is dat niet naar het hart van dit teefje staat.

Honden zijn van origine carnivoor, wat ook vaak betekent dat ze hoog in de voedselketen staan. Ons bruintje krijgt eten zoals brokken, vlees, brood, groenten en af en toe de restjes van het diner. Dus eigenlijk is er van natuurlijke voedselketen geen sprake. Alhoewel brokken en ander voedsel weldegelijk van andere dieren kan komen. Ook de groenten zou je kunnen plaatsen in zo’n keten. Een voedselketen zou er dan zo uit komen te zien:

Gras à Rund à Hond

Groenten à Hond

In deze gevallen zou een hond in het tweede of derde trofische niveau zijn, en consument van de 1^e en 2^e orde respectievelijk. Maar omdat een mens bij dit voedsel te pas komt, en Luna waarschijnlijk nooit bij een koe in de buurt zou durven komen, zijn deze ketens niet zoals die in de natuur zouden zijn. Van predatie is ook geen sprake: niets dat hier in de natuur voorkomt zou jagen op een grote hond en deze labrador jaagt ook niet, tenzij je het wegjagen van katten meerekent.

In de leefgemeenschap van Luna komen vooral beesten uit de vrije natuur voor. Zoals de mussen, duiven en andere vogels die vaste bezoekers zijn van onze tuin. Omdat alle individuen veel gescheiden zijn, is er van symbiose geen sprake. Ook parasieten zoals vlooien en teken hebben nog niet de kans gekregen bij onze hond vanwege preventieve maatregelen. Er is echter wel eens competitie tussen de vogels en deze labrador voor de stukken brood die eigenlijk voor de vogels bedoeld zijn.

Een labrador retriever is gefokt voor de jacht om in koudere temperaturen wild uit het (ijskoude) water te halen. Een labrador kan dan ook goed overleven in koude temperaturen, die gerust meer dan tien graden in de min staan. Toch heeft Luna er geen bezwaar tegen om bij 27 ºC ‘bij te bruinen’ in de zon. Dat betekent dat dit ras een vrij groot tolerantiegebied heeft. Natuurlijk kan adaptie hebben opgetreden door generaties van fokken, zodat een individu beter overleeft bij hogere temperaturen.

Ja, Luna heeft het maar goed. Ze zal zich niet zo snel druk hoeven te maken als andere beesten in de natuur. Zonder al die zorgen, leeft ze echt een hondenleven.

- Timo Schaap